Το Ολοκαύτωμα των Εβραίων είναι μια από τις μεγαλύτερες θηριωδίες στην ανθρώπινη Ιστορία.

Το Ολοκαύτωμα ήταν η συστηματική, προγραμματική, και κρατική πολιτική πρακτική διώξεων και εξόντωσης περίπου έξι εκατομμυρίων Εβραίων από το ναζιστικό καθεστώς και τους συνεργάτες του. Η λέξη της Αγγλικής «Holocaust» που χρησιμοποιήθηκε για αυτήν την αποτροπιαστική πράξη προέρχεται από την αρχαία ελληνική λέξη «ολοκαύτωμα» και σημαίνει κυριολεκτικά «πλήρως καμένη προσφορά θυσίας» σε Θεό.

 

Η 27^η Ιανουαρίου έχει καθιερωθεί από το 2005, με απόφαση της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ, ως Διεθνής Ημέρα Μνήμης για τα θύματα του Ολοκαυτώματος των Εβραίων από τη Ναζιστική Γερμανία.

Έναν χρόνο πριν, με ομόφωνη απόφαση της Βουλής των Ελλήνων είχε καθιερωθεί η ίδια ημερομηνία σαν Ημέρα Μνήμης και Τιμής για τους Έλληνες Εβραίους που είχαν χάσει τη ζωή τους στα στρατόπεδα συγκέντρωσης των Ναζί, αλλά και σε όσους με αυταπάρνηση και θάρρος κινδύνευσαν για να σώσουν πολλούς Έλληνες Εβραίους συμπολίτες τους από τον βέβαιο θάνατο που τους περίμενε.

Οι Ναζί, οι οποίοι ανέλαβαν την εξουσία στη Γερμανία τον Ιανουάριο του 1933, πίστευαν ότι οι Γερμανοί ήταν «φυλετικά ανώτεροι» και ότι οι Εβραίοι, που θεωρούνταν «κατώτεροι», αποτελούσαν μια εξωτερική απειλή για την επινοημένη γερμανική φυλετική κοινότητα.

Κατά τη διάρκεια του Ολοκαυτώματος, οι γερμανικές αρχές στράφηκαν εναντίον και άλλων «φυλετικά/βιολογικά κατώτερων» πληθυσμιακών ομάδων όπως: Ρομά  (Τσιγγάνοι), ατόμων με αναπηρίες και ορισμένων σλαβικών λαών (Πολωνοί, Ρώσοι και άλλοι), άλλες ομάδες υπέστησαν διώξεις λόγω των πολιτικών φρονημάτων, της ιδεολογίας και των σεξουαλικών προτιμήσεών τους, όπως κομμουνιστές, σοσιαλιστές, μάρτυρες του Ιεχωβά και ομοφυλόφιλοι.

Καθώς η ναζιστική τυραννία εξαπλωνόταν στην Ευρώπη, οι Γερμανοί και οι συνεργάτες τους καταδίωξαν και δολοφόνησαν εκατομμύρια ανθρώπων. Περίπου δύο με τρία εκατομμύρια Σοβιετικοί αιχμάλωτοι πολέμου δολοφονήθηκαν ή πέθαναν από πείνα, ασθένειες, αμέλεια ή βασανιστήρια.

Η πλειοψηφία αυτών των ανθρώπων πέθαινε από τον εγκλεισμό και τις κακουχίες. σε κέντρα θανάτου, που συχνά αποκαλούνται στρατόπεδα εξόντωσης, όπου και δολοφονήθηκαν σε ειδικές εγκαταστάσεις αεροθαλάμων.

Στα πρώτα χρόνια του ναζιστικού καθεστώτος, η Εθνική Σοσιαλιστική κυβέρνηση δημιούργησε στρατόπεδα συγκέντρωσης για τον εγκλεισμό σε αυτά πραγματικών και φαντασιακών πολιτικών και ιδεολογικών αντιπάλων.

Αν και σε σχέση με την υπόλοιπη Ευρώπη και ιδιαίτερα την Κεντρική, ο αντισημιτισμός στα Βαλκάνια ήταν ηπιότερος, ο αριθμός των Εβραίων θυμάτων των ναζιστών ήταν και αυτός πολύ μεγάλος.

Μια πόλη με έντονο το εβραϊκό στοιχείο ήταν και η Θεσσαλονίκη της οποίας η Εβραϊκή Κοινότητα πλήρωσε μεγάλο τίμημα στο Ολοκαύτωμα. Λίγες ημέρες μετά την είσοδο των γερμανικών στρατευμάτων τον Απρίλιο του 1941 στη Θεσσαλονίκη απαγορεύθηκε η είσοδος των Εβραίων της πόλης σε καφενεία, ζαχαροπλαστεία κ.ά. Ενώ στις 6 Μαρτίου 1943 στήνεται το σκηνικό για την τελευταία πράξη της τραγωδίας. Εκεί θα οδηγηθεί το ανθρώπινο κοπάδι έτοιμο να παραδοθεί στη σφαγή.

Στις 15 Μαρτίου 1943 αναχωρεί ο πρώτος συρμός με προορισμό τα στρατόπεδα θανάτου, Άουσβιτς και Μπιρκενάου. Διαδοχικές αποστολές που αναχωρούν η μια μετά την άλλη θα μεταφέρουν σε λίγες εβδομάδες τους Εβραίους της Θεσσαλονίκης στοιβαγμένους σε βαγόνια που προορίζονταν για ζώα, στον τόπο της εξόντωσής τους.

Εδώ θα πρέπει να εξαρθεί η αυτοθυσία αρκετών Ελλήνων Χρι-στιανών, που με κίνδυνο της ζωής τους πρόσφεραν φιλόστοργο άσυλο σε πολλούς Εβραίους.

Σε αυτήν την προσπάθεια βρέθηκαν μαζί, ο κλήρος, η εθνική αντίσταση και τα σώματα ασφαλείας, αλλά και ολόκληρος ο ελληνικός λαός που συμπαραστάθηκε όπου και όπως μπορούσε, νιώθοντας από την πρώτη στιγμή φρίκη απέναντι στο έγκλημα, έστω και αν δεν το είχε συλλάβει σε όλη του την έκταση, όπως άλλωστε δεν το είχαν συλλάβει και τα θύματα.

Σημαντική, επίσης, ήταν η συνεισφορά του Γενικού Προξένου της Ιταλίας στη Θεσσαλονίκη, Γκουέλφο Ζαμπόνι (Guelfo Zamboni), ο οποίος εφοδίασε με πλαστά πιστοποιητικά ιθαγένειας περίπου 300 Εβραίους της Θεσσαλονίκης, επιτρέποντάς τους έτσι να καταφύγουν στην ιταλική ζώνη κατοχής στην Αθήνα.

Σε αριθμούς

Οι αριθμοί μιλούν από μόνοι τους και είναι αμείλικτοι για το «φόρο» των Ελλήνων Εβραίων της Θεσσαλονίκης στο Ολοκαύτωμα αφού από τους 46.091 Θεσσαλονικείς Εβραίους που μεταφέρθηκαν στα στρατόπεδα συγκέντρω-σης, επέστρεψαν μόνο 1.950...

Σχεδόν στο σύνολό τους, οι επιβιώσαντες Έλληνες Εβραίοι – όχι μόνο αυτοί που κατοικούσαν στη Θεσσαλονίκη, αλλά και όσοι ζούσαν σε άλλες πόλεις της Ελλάδας –  είχαν χάσει από τη ναζιστική λαίλαπα, οικογένειες, συγγενείς και φίλους και παρότι είχαν καταφέρει να γλυτώσουν τον θάνατο, η επανένταξή τους στον κοινωνικό ιστό της πόλης όπου ζούσαν ήταν, τουλάχιστον κατά τα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια, ένα ακόμη σοβαρό εμπόδιο που θα έπρεπε να υπερβούν.

Το ελληνικό κράτος της εποχής -μάλιστα σε μια ιδιαίτερα δύσκολη περίοδο για τα ελληνικά πράγματα, μετά τον πόλεμο και πριν τον Εμφύλιο- ήταν από τα πρώτα στην Ευρώπη, που θέσπισε νόμους για την επιστροφή των περιουσιών που είχαν απομείνει, αλλά και αυτό στην πράξη αποδείχθηκε «Γολγοθάς», με πολλούς Εβραίους δικαιούχους, νόμιμους ιδιοκτήτες, να πασχίζουν για χρόνια στα δικαστήρια για να αποδείξουν ότι τους ανήκε η περιουσία τους, καθώς είχαν χαθεί ή καταστραφεί οι τίτλοι ιδιοκτησίας, ή ακόμη είχαν πεθάνει συγγενείς, γνωστοί, γείτονες, φίλοι, μάρτυρες για να επιβεβαιώσουν την κυριότητα της περιουσίας.

 

[Αποσπάσματα από άρθρο του  Γιώργου Ψιάχου]

Για το συγκεκριμένο άρθρο χρησιμοποιήθηκαν στοιχεία από το «www.ushmm.org», την Ισραηλιτική Κοινότητα Θεσσαλονίκης και το «ΑΜΠΕ».

 

Αγαπητοί Γονείς,
Σας ενημερώνουμε ότι ο Σύλλογος Διδασκόντων του Σχολείου μας αποφάσισε την υλοποίηση της δράσης με τίτλο:

«η τσάντα στο Σχολείο».

Σύμφωνα με το έγγραφο του Υπ. Παιδείας και την απόφαση του Υπουργού Παιδείας που δημοσιεύτηκε στην Εφημερίδα της Κυβέρνησης (αρ. φύλ. 6014/31-12-2018), τα βιβλία παραμένουν στο σχολείο την Παρασκευή, πριν από το Σ/Κ. που έχει αποφασιστεί από το Σ.Δ. του σχολείου, έως τη Δευτέρα, ώστε οι μαθητές να μην ασχολούνται με την προετοιμασία μαθημάτων κατά τη διάρκεια του Σ/Κ.
Η δράση υλοποιείται με σεβασμό στις ανάγκες της παιδικής ηλικίας, με γνώμονα την πολύπλευρη ανάπτυξη των παιδιών της σχολικής ηλικίας (συναισθηματική, ψυχοκινητική και κοινωνική) και με σκοπό να υποστηρίξει ουσιαστικά τον μειωμένο χρόνο δημιουργικής επαφής και επικοινωνίας των παιδιών με τους γονείς τους.
Σε καμιά περίπτωση η υλοποίηση της δράσης δεν θα οδηγήσει σε μετάθεση των κατ’οίκον εργασιών, που συνήθως ανατίθενται το Σ/Κ στις άλλες μέρες της εβδομάδας.
Σημειώνεται τέλος ότι η πρωτοβουλία αυτή δεν ισοδυναμεί με εγκατάλειψη της μελέτης ή άλλων δημιουργικών εργασιών, τις οποίες οι μαθητές μπορούν να υλοποιούν κατ’οίκον σε ατομική ή και ομαδική βάση, συνδυάζοντας τη διασκέδαση με τη μάθηση και το συνεργατικό πνεύμα. Σαββατοκύριακα που θα υλοποιηθεί η δράση:

Παρασκευή 21/09/2018
Παρασκευή 12/10/2018
Πέμπτη         25/10/2018
Παρασκευή 09/11/2018
Παρασκευή 23/11/2018
Παρασκευή 07/12/2018
Παρασκευή 14/12/2018
Παρασκευή 18/01/2019
Παρασκευή 25/01/2019
Παρασκευή 08/02/2019
Παρασκευή 22/02/2019
Παρασκευή 08/03/2019
Πέμπτη          21/03/2019
Παρασκευή 05/04/2019
Παρασκευή 12/04/2019
Παρασκευή 17/05/2019
Παρασκευή 31/05/2019
Παρασκευή 07/06/2019

Η Διευθύντρια του Σχολείου

Φωτεινή Βαρτζιώτη